لیتیوم هپارین و عمل سریع قابل برگشت برای شیمی 13*75/13*100/16*100 میلی متر

هپارین لیتیوم: عملکردهای اصلی و نقش‌ها در تشخیص پزشکی

هپارین لیتیوم نقشی بحرانی و خاص را به عنوان یک افزودنی ضد انعقاد ایفا می‌کند که عمدتاً در لوله های جمع آوری خون (Vacutainers® یا مشابه) برای آزمایشگاه های بالینی استفاده می شود. عملکرد اصلی و مهم ترین آن عبارت است از:

1. جلوگیری از لخته شدن خون (ضد انعقاد):

   • مکانیسم: هپارین، یک گلیکوزآمینوگلیکان طبیعی، اثر ضد انعقادی خود را با تقویت عملکرد آنتی ترومبین III (AT III) اعمال می کند. AT III یک مهار کننده اصلی آبشار انعقادی است. هنگامی که هپارین به AT III متصل می شود، به طور چشمگیری توانایی AT III را برای غیرفعال کردن آنزیم های لخته کننده کلیدی، به ویژه ترومبین (فاکتور IIa) و فاکتور Xa، تسریع می بخشد.

   • نمک لیتیوم: هپارین با یون های لیتیوم ترکیب می شود. لیتیوم به طور خاص استفاده می شود زیرا به طور کلی تداخلی ندارد در طیف گسترده ای از رایج ترین آزمایشات شیمی بالینی، به ویژه پانل های الکترولیت (جایی که نمک های سدیم یا پتاسیم می توانند تداخل قابل توجهی ایجاد کنند). این باعث می شود هپارین لیتیوم انتخاب ارجح نسبت به هپارین سدیم برای آزمایشات شیمی عمومی باشد.

   • نتیجه: خونی که در لوله های هپارین لیتیوم جمع آوری می شود در حالت مایع باقی می ماند (پلاسما عاری از لخته های فیبرین باقی می ماند) تا زمانی که برای پردازش و تجزیه و تحلیل لازم است. این برای به دست آوردن نتایج دقیق و قابل اعتماد از نمونه های پلاسما ضروری است.

2. حفظ یکپارچگی نمونه خون:

   • با جلوگیری موثر از تشکیل لخته، هپارین لیتیوم ترکیب سلولی و بیوشیمیایی را حفظ می کند نمونه خون دقیق تر از سرم (که نیاز به لخته شدن برای تشکیل دارد). این برای آزمایش هایی که آنالیت هایی را اندازه گیری می کنند که ممکن است در طول فرآیند لخته شدن مصرف یا تغییر کنند یا در داخل لخته به دام بیفتند، بسیار مهم است.

   • به به حداقل رساندن فعال شدن پلاکت ها در مقایسه با برخی دیگر از ضد انعقادها کمک می کند و منجر به نمونه های پایدارتر برای تجزیه و تحلیل های خاص می شود.

3. فعال کردن جداسازی پلاسما:

   • خون ضد انعقاد می تواند سانتریفیوژ شود تا پلاسما را جدا کند (م componentع مایع حاوی پروتئین ها، الکترولیت ها، هورمون ها و غیره) از سلول های خونی نسبتاً سریع پس از جمع آوری. پلاسما ماتریس نمونه مورد نیاز برای آزمایشات معمول و تخصصی متعدد است.

ویژگی های کلیدی که عملکرد آن را برجسته می کند:

• عمل سریع: هپارین به سرعت پس از مخلوط شدن با خون عمل می کند و ضد انعقاد فوری را فراهم می کند.

• قابل برگشت (از نظر تئوری): در حالی که معمولاً در آزمایشگاه های بالینی انجام نمی شود، اثر هپارین را می توان با موادی مانند سولفات پروتامین خنثی کرد. این برگشت پذیری گاهی اوقات در زمینه های درمانی خاص مرتبط است، اما معمولاً برای لوله های جمع آوری نمونه نیست.

• ایده آل برای شیمی: استفاده از نمک لیتیوم تداخل را به حداقل می رساند، به ویژه برای اندازه گیری دقیق:

  • الکترولیت ها: سدیم (Na+), پتاسیم (K+), کلرید (Cl-), لیتیوم (Li+ - اگرچه کمتر رایج است), بی کربنات (HCO3-)

  • نشانگرهای عملکرد کلیه/کبد: اوره، کراتینین، اسید اوریک، بیلی روبین، آنزیم های کبدی (ALT, AST, ALP, GGT)

  • متابولیت ها: گلوکز، لاکتات

  • هورمون ها: بسیاری از سنجش های هورمونی

  • نظارت بر داروهای درمانی (TDM): برای داروهای مختلف

  • آنزیم ها: آمیلاز، لیپاز، CK

• برای همه آزمایشات مناسب نیست: مهمتر از همه، لوله های هپارین لیتیوم مناسب نیستند برای:

  • آزمایشات انعقاد/هموستاز: (به عنوان مثال، PT, APTT, فیبرینوژن) - هپارین مستقیماً با این آزمایشات تداخل دارد. در عوض از لوله های سیترات (مانند بالای آبی روشن) استفاده می شود.

  • لام های خون/مورفولوژی: هپارین می تواند باعث ایجاد مصنوعات رنگ آمیزی شود. لوله های EDTA (بالای بنفش/اسطوخودوس) برای هماتولوژی ترجیح داده می شوند.

  • برخی از آزمایشات ایمونولوژی/سرولوژی: بسته به سنجش خاص، ممکن است سرم (از لوله های فعال کننده لخته) یا پلاسمای EDTA مورد نیاز باشد.

  • تجزیه و تحلیل فلزات ردیابی (لیتیوم): بدیهی است که اگر سطح لیتیوم اندازه گیری شود، مناسب نیست.

به طور خلاصه:

عملکرد اصلی و ضروری هپارین لیتیوم این است که به طور موثر از لخته شدن خون جلوگیری کند در لوله های جمع آوری با افزایش فعالیت آنتی ترومبین، در نتیجه جمع آوری قابل اعتماد نمونه های پلاسما را امکان پذیر می کند. مزیت اصلی آن در استفاده از لیتیوم به عنوان ضد یون نهفته است که تداخل را به حداقل می رساند با طیف گسترده ای از آنالیت های شیمی بالینی معمول، به ویژه الکترولیت ها، و آن را به ضد انعقاد کارآمد برای آزمایشات بیوشیمی عمومی در آزمایشگاه های بالینی مدرن تبدیل می کند.